Tuesday, July 27, 2010

ពិធី​បុណ្យ​ចូល​ព្រះវស្សា


តាម​ទំនៀម​ជា​ប្រពៃណី​នៃ​ព្រះពុទ្ធសាសនា ព្រះសង្ឃ​ទាំងឡាយ​គ្រប់​អារាម​ក្នុង​ព្រះរាជាណាចក្រ​កម្ពុជា ត្រូវ​និមន្ត​ចូល​កាន់​ព្រះវស្សា​អស់​ថេរ​វេលា ៣ ខែ ចាប់តាំងពី​ថ្ងៃ​ ១ រោជ ខែ​អាសាធ​តទៅ ។​​ ​ពាក្យ​ថា "​វស្សា​" មកពី​ពាក្យ​បាលី​ថា​: "​វស្សៈ​" ប្រែ​ថា "​ភ្លៀង​" ឬ "​រដូវភ្លៀង​" ដែល​មានកំណត់ ៤ ខែ (​រាប់​ពី​ថ្ងៃ ១ រោជ ខែ​អាសាធ ដល់ ១៥ កើត ខែ​កត្តិក​) ។ ព្រះ​បរម​សាសា្ត​យើង​ទ្រង់​បាន​បញ្ញា​តិ្ត​ឲ្យមាន​កិច្ច​ចូល​ព្រះ​វស្សានេះ ប៉ុន្តែ​សព្វថ្ងៃ​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា ការចូល​ព្រះវស្សា​មានកំណត់​ត្រឹមតែ ៣ ខែ​ទេ (​រាប់​ពី​ថ្ងៃ ១ រោជ ខែ​អាសាធ ដល់ ១៥ កើត​ខែ អ​ស្សុជ​) ។ ក្នុង​រយៈវេលា ៣ ខែ​នេះ នៅ​គ្រប់​ព្រះវិហារ​នៃ​ទី​វត្ត​ទាំងឡាយ​គេ​តែង​រក្សា​ភ្លើងទៀន​ព្រះវស្សា​ ឲ្យនៅ​ឆេះ​ជា​និច្ច ។ តួ​ទាន​ធ្វើ​អំពី​ឈើ​មាន​ទំហំ​ប្រមាណ ២ ចាប់ កំពស់ ២ ហត្ថ ​មាន​រចនា​ក្បាច់​យ៉ាង​ល្អ និង​រំលេច​ពណ៌​ដ៏​ប្រណិត​ផង ។ ខាងក្នុង​តួ​ពុម្ព​ទៀនមាន​ដោត​អំបោះឆៅ​ជា​ប្រឆេះ​ ហើយ​គេ​បង្ហូរ​ក្រមួនឃ្មុំ​ចូលទៅ​ក្នុង​ពុ​ម្ពនោះ ប៉ុន្តែ​ដោយ​ក្រមួនឃ្មុំ​ពុំ​សូវ​សម្បូរ​គេ​និយម​ប្រើ​ប្រេង​ជំនួស​វិញ ហើយ​ចាក់​ក្រមួន​ឲ្យមាន​កម្រា​ស់តែ ៥ ធ្នាប់​ខាងលើ​ទេ ។ លុះ​ឆេះ​អស់សាច់​ក្រមួន​ហើយ ទើប​ឆេះ​ដល់​ប្រេង គេ​ធ្វើ​ដូច្នេះ​ដើម្បី​ឲ្យ​ទៀន​នោះ​ឆេះ​ជាប់​ដរាប​គ្រប់ ៣ ខែ ។​ ​កាល​ដល់​ថ្ងៃ​កំណត់​ចូល​ព្រះវស្សា​ហើយ​ព្រះករុណា ឬ​ព្រះរាជវង្សានុវង្ស​មួយអង្គ​ទ្រង់​យាង​ចេញ​អុជ​ទៀនវស្សា​ទាំង​បួន​ យ៉ាង​ឧឡារឹក​រៀងរាល់ឆ្នាំ ។ បណ្ដា​ទៀនវស្សា​ទាំង ៤ នោះ ទៀន​មួយ​ត្រូវ​តម្កល់​នៅ​ហោព្រះ​រូប ក្នុង​ព្រះបរមរាជវាំង ដែល​ជា​កន្លែង​តម្កល់​ព្រះពុទ្ធ​រូប ។ ទៀន​មួយទៀត​តម្កល់​នៅ​ក្នុង​ហោព្រះ​អ​ដ្ឋិ នៅក្នុង​ព្រះទីនាំង​ទេ​វា​វិនិឆ្ឆ័យ ដែល​ជា​ទី​តម្កល់​នូវ​កោដ្ឋ​អដ្ឋិធាតុ របស់​ក្រុម​ព្រះរាជវង្សានុវង្ស ។ ទៀ​នទី ៣ តម្កល់​នៅ​ក្នុង​ហោ​ព្រះខាន់ ទៀ​នទី ៤ តម្កល់​នៅ​ក្នុង​ព្រះវិហារ​ព្រះ​កែវ​មរកត ។ ម្យ៉ាងទៀត​ព្រះករុណា​ទ្រង់​តម្រូវឲ្យ​ធ្វើ​ទៀ​នទៅ​តម្កល់​នៅ​ទី​វត្ត​ក្នុង​ ព្រះ​រាជធានី និង​ទី​វត្ត​ជិតៗ​នៅក្នុង​ទីក្រុង​ផង រហូត​នេះហើយ​ទើប​ទៀនវស្សា​ព្រះរាជ​ទ្រព្យ​មាន​ដល់​ទៅ ១៩ ដើម ។​​ ​នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​ធ្វើ​ពិធី​អុជ​ទៀនវស្សា​នៅ​ព្រះបរមរាជវាំង ក្រុម​បារគូបុរោហិត​រៀបចំ​ធ្វើ​វិធី​អញ្ជើញ​ព្រះ​បញ្ច​ក្សេត្រ​ឲ្យចូល​កាន់​ ព្រះវស្សា​ដែរ ។ ចាប់តាំងពី​ថ្ងៃពេញបូណ៌មី ខែ​អាសាធ គឺ​មុន​ថ្ងៃ​ចូល​ព្រះវស្សា​មួយថ្ងៃ គេ​សង្កេតឃើញ​មាន​ភាព​អ៊ូអរ​ស្ទើរតែ​គ្រប់​វត្ត​អារាម ។ ពី​ព្រលឹម​ព្រះសង្ឃ​ទាំងឡាយ​ដែល​នៅក្នុង​វត្ត​និមន្ត​ចូលទៅ​ក្នុង​ព្រះវិហារ ​ដើម្បី​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​រតនត្រ័យ និង​ស្វាធ្យាយ​ធម៌​ដារ​បញ្ជូន​ផលានិសង្ឃ​ដល់​វិញ្ញាណក្ខ័ន្ធ អ្នក​ដែល​ធ្វើ​មរណភាព​ទៅហើយ ។ ដល់​ថ្ងៃ​ត្រង់ពួកឧ​ទា​យក​ទាយិកា​រៀបចំច​ង្ហាន់​ប្រគេន​ព្រះសង្ឃ ពេល​ល្ងាច​ព្រះសង្ឃ​សម្ដែងធម៌​ទេសនា​ជាការ​ស្រេច ។​​ ​ថ្ងៃ​ជា​បន្ទាប់​មក​ជា​ថ្ងៃ​ចូល​ព្រះវស្សា នៅ​វេលា​រសៀល គេ​ធ្វើ​ពិធី​ហែទៀន​ព្រះវស្សា និង​គ្រឿង​បរិក្ខារ​ផ្សេងៗ មាន​សំពត់​វ​ស្សិកសា​ដក​ជាដើម ប្រទក្សិណ​ព្រះវិហារ ៣ ជុំ​ជាមុន ទើប​នាំ​ទៀន​ចូលទៅ​គេ​វរទៀន រួច​ទើប​អុជ​ទៀន​នោះ​ជា​ក្រោយ ។ នៅ​ឱកាស​នោះ​គេ​និមន្ត​ព្រះ​ង្ឃ​ឲ្យ​គង់​តាម​លំដាប់​វស្សា​ចាស់​-​ខ្ចី ។ ព្រះសង្ឃ​ដែល​ចាស់វស្សា​ជាងគេ ប្រកាសប្រាប់​ទីប្រជុំ​ថា ថ្ងៃនេះ​ជា​ថ្ងៃ​ចូល​ព្រះវស្សា​ដែលមាន​ថេរវេលា ៣ ខែ ឲ្យ​ព្រះសង្ឃ​ឯ​ទៀត​ថា​តាម ។​
​ ​ក្នុង​កំណត់​រដូវ​ចូល​វស្សា ៣ ខែ​នោះ ព្រះសង្ឃ​ពុំ​អាច​និមន្ត​ទៅ​ណា​មក​ណា​ដូច​ពេល​ក្រៅ​វស្សា​ទេ ។ បើ​កាលណា​មាន​កិច្ច​ពិសេស​ព្រះសង្ឃ​អាច​និមន្ត​ទៅ​ផ្ទះ​ឯកជន​បាន បើ​ប្រសិនជា​គេ​និមន្ដ​ឬ​បើ​មាន​ធុរៈ​ញោម​ឈឺ ឬក៏​ឧបជ្ឈាយ៍​អាចារ្យ​ឈឺ លោក​អាច​ចេញ​ទៅ​គង់​ក្រៅ​អារាម​បាន ប៉ុន្តែ​ត្រូវ​កុំ​ឲ្យ​ហួស​ពី ៧ ថ្ងៃ ។ មុន​នឹង​ចេញ​ទៅ​លោក​ត្រូវ​ទៅ​ទូល​លោកគ្រូ​ជា​មេវត្ត​សិន ដោយ​សន្យា​និង​លោក​ថា នឹង​វិល​មក​វិញ​ឲ្យទាន់​មុន​អា​រុណរះ​នៃ​ថ្ងៃទី ៧ មិន​ខាន ។ ដល់​ពេល​ត្រឡប់​ចូល​ទី​អារាម​វិញ​ភ្លាម ត្រូវ​ចូល​ទៅ​បង្ហាញ​ខ្លួន​ដល់​លោក​គ្រូមេ​វត្ត​ជា​ដំណាង ។​​ ​ ជួនកាល​មាន​ព្រះសង្ឃ​ខ្លះ​ពុំ​បាន​ចូល​ព្រះវស្សា​តាម​កំណត់​កាល​ វេលា ដោយ​មាន​ធុរៈ​អ្វីមួយ ឬ​ដោយ​រោគាពាធ​នោះ លោក​អាច​ចូល​បច្ឆិមិត​វស្សា​បាន គឺ​លោក​ចូល​នៅ​ថ្ងៃ ១ រោជ ខែ​ស្រា​ពណ៍ ហើយ​ត្រូវ​គិត​វស្សា​ឲ្យ​គ្រប់ ៣ ខែ​ដូច​លោក​ដែល​ចូល​មុន គឺ​ត្រូវ​ចេញ​វិញ​នៅ​ថ្ងៃ ១ រោជ ខែ​កត្តិក ៕ (ស៊ីអ៊ីអិន)

No comments: