Tuesday, February 10, 2009

អាចារ្យ ហែម ចៀវ និង​ផ្លូវ​លេខ ១១១៣ កោះ​ត្រឡាច​
ដោយ : ស៊ី​អ៊ី​អិន (ថ្ងៃទី 10 មករា 2009)

ព្រះ​អាចារ្យ​ហែម​ចៀវ កើត​ឆ្នាំ ១៨៩៨ អនិច្ចធម្ម ឆ្នាំ ១៩៤២​

ភ្នំពេញ​: អាចារ្យ ហែម ចៀវ បាន​ត្រូវ​រាជការ​បារាំង​អាណានិគមនិយម​ចាប់ខ្លួន នៅ​ថ្ងៃ​ទី ១៧ ខែ​កក្ត​ដា ឆ្នាំ ១៩៤២ នា​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ ហើយ​បាន​ត្រូវ​ផ្សឹក​ខុស​នឹង​ពុទ្ធ​វិន័យ រួច​បញ្ជូន​ទៅ​កាន់​គុក​កោះ​ត្រឡាច ដែល​បារាំង​ហៅថា កោះ​ពូ​ឡូ​កុង​ដ័រ (Poulo Condor) បច្ចុប្បន្ន​ស្ថិត​ក្នុង​ប្រទេស​វៀតណាម​មានឈ្មោះ​ថា កូន​សឺ​ន (Con Son) ។​​ លោក​អាចារ្យ​បាន​អន្ចិចកម្ម​ក្នុង​ឆ្នាំ ១៩៤៣ ក្នុង​បន្ទប់​នៃ​គុក​កោះ​ត្រឡាច ដោយជម្ងឺរាគ​មួល ។ ផ្នូរ​សំរាប់​អ្នកទោស ដែលបញ្ចុះ​សាកសព​ព្រះ​គ្រូអាចារ្យ​ហែម ចៀវ នា​កោះ​ដាច់ស្រយាលនោះ មាន​បង់​លេខ ១១១៣ ។ មាន​ឯកសារ​អះអាងថា អដ្ឋិធាតុ​របស់លោក​អាចារ្យ​បាន​ត្រូវគេ​លើក​ដង្ហែរ​យកមក​ភ្នំពេញ នៅ​ដើម​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ ១៩៧០ ប៉ុន្តែ​ឥឡូវនេះ គេ​ពុំ​ដឹងថា ធាតុ​នោះ​ស្ថិតនៅ​ទីណា​ឡើយ ។​​ គួរបញ្ជាក់​ថា កាលសម័យ​ដើម​ទាំង​គ្រហស្ថ ទាំង​ព្រះសង្ឃ​ដែល​មាន​ចំណេះ​ជ្រៅជ្រះ ហើយ​បង្រៀន​នៅ​សាលា​បាលី គេតែង​ហៅថា អាចារ្យ ដែល​មាន​ន័យ​ស្ទើរតែ​ដូចនឹង​ពាក្យ​សាស្ត្រ​ចារ្យ​ដែរ ។ ចំពោះ​ព្រះតេជព្រះគុណ ហែម ចៀវ លោក​ក៏បង្រៀន​នៅ​សាលា​បាលី​ជាន់​ខ្ពស់​ដែរ ចាប់ពី​ឆ្នាំ ១៩៣២ មក ហេតុ​នោះ​ហើយ​ទើប​អ្នកផង​ហៅ​លោក​ថា អាចារ្យ ហែម ចៀវ ឬ​ព្រះ​គ្រូអាចារ្យ​ហែម ចៀវ ឬ អាចារ្យ​ហែមចៀវ ។​៙ ហេតុ​អ្វី​បារាំង​ចាប់​អាចារ្យ​ចៀវ​​ ក្នុងឋានៈ​ជា​គ្រូបង្រៀន​នៅ​សាលា​បាលី​ជាន់ខ្ពស់ ព្រះគ្រូអាចារ្យ​ហែម ចៀវ គឺជា​គ្រូ​ដ៏​មាន​ឥទ្ធិពល​យ៉ាង​លើសលុប​ទៅលើ​សិស្សគណ​ទាំង​បព្វជិត ទាំង​គ្រហស្ថ ។ បុគ្គលិកលក្ខណៈ និង​ចំណេះដឹង​របស់​ព្រះអង្គ គឺជា​មូលហេតុ​ចំបង​នៃ​ការ​ទាក់ទាញ ។​​ នៅក្នុង​សៀវភៅ​ដែល​មាន​ចំណងជើង​ថា “​អនុស្សាវរីយ៍​ផ្អែមល្ហែម និង​ជូរចត់​” (Souvenir Doux-amers) សម្តេចព្រះនរោត្តម​សីហនុ បាន​ពណ៌នា​ពី​ព្រះ​គ្រូអាចារ្យ ហែម ចៀវ ថា​ជា​ព្រះសង្ឃ​ដែល​មាន​ឥទ្ធព​ល​យ៉ាង​មហស្ចារ្យ​ទៅ​លើ​សិស្សគណ របស់​ព្រះអង្គ​ទាំង​បព្វជិត​ទាំង​គ្រហស្ថ ។​​ នៅ​ឆ្នាំ ១៩២៧ ក្រោយ​ពេល​ប្រឡង​ជាប់​សញ្ញាបត្រ​នៃ​សាលា​បាលី​ជាន់ខ្ពស់ លោក​អាចារ្យ​បាន​ត្រូវ​សម្តេច​សង្ឃរាជ​ជួនណាត ដែល​ពេលនោះ​នៅ​មាន​ព្រះ​គោ​រម្យ​ងារ​ជា​ព្រះ​គ្រូ​សត្ថា​នៅឡើយ ចាត់ឲ្យ​ទៅ​បង្រៀន​អក្សរសាស្ត្រជាតិ នៅ​វត្ត​ក្រាំងដូង ស្រុក​បន្ទាយមាស និង​វត្ត​ក​ន្ថោ ស្រុក​កំពង់ត្រាច ខេត្ត​កំពត ។ គឺ​នៅ​ពេល​នោះ​ឯង ដែល​ព្រះអង្គ​ចាប់ផ្តើម​ផ្សព្វផ្សាយ​ពីស្មារតី​ស្នេហា​ជាតិ និង​ពី​ពុទ្ធោ​វាទ ដែល​ធ្វើឲ្យ​ព្រះកិត្តិនាម​ព្រះអង្គ​ល្បីល្បាញ​ជាលំដាប់ ។​​ បន្ទាប់​ពី​រយៈពេល ៥ ឆ្នាំ ដើរ​ច​ច្រប់​ស្ទើរ​ពេញ​ខេ​ត្តកំពត ដើម្បី​ប​ង្រៀន និង​ទេសនា​អាចារ្យ​ហែម​ចៀវ បាន​ត្រូវ​ចាត់​ឲ្យមក​ធ្វើ​គ្រូបង្រៀន​នៅ​សាលា​បាលី​ជាន់ខ្ពស់​ឯ​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ​វិញ នា​ថ្ងៃ​ទី ២២ កុម្ភៈ ១៩៣២ ។​​ ក្រៅពី​បញ្ចូល​ស្មារតី​ស្នេហា​ជាតិ ក្នុងពេល​បង្រៀន​មាន​ឯកសារ​ខ្លះ​បាន​អះអាង​ថា លោកគ្រូ​អាចារ្យ​ហែម​ចៀវ គឺជា“​ខួរក្បាល​អាថ៌កំបាំង​” របស់​សារព័ត៌មាន​ទគរវត្ត ដែល​ជា​សារព័ត៌មាន​ខ្មែរ​ទី ១ ចេញផ្សាយ​លេខ​ដំបូង​នៅ​ថ្ងៃទី ១៩ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៣៦ និង​ជា​សារព័ត៌មាន មាន​និន្នាការ​ប្រឆាំង​បារាំង​យ៉ាង​ខ្លាំងក្លា​បំផុត ។ រីឯ​អ្នក​ដែល​ចេញ​មុខ​ចេញ​មាត់​របស់​កាសែត​នោះ គឺ​លោក​ប៉ាច ឈឺ​ន និង​លោក ស៊ឺង ង៉ុក​ថាញ់ ។​​ សកម្មភាព​របស់​ព្រះ​គ្រូអាចារ្យ​ហែម​ចៀវ មិន​ចន្លោះ​ពី​ភ្នែក​គិញ​សំងាត់ អាណានិគមនិយម​បារាំង​ទេ : នៅ​ថ្ងៃ ១៧ ខែ​កក្ត​ដា ឆ្នាំ ១៩៤២ ព្រះអង្គ​ត្រូវ​បារាំង​ចាប់​ទៅភ្នំពេញ ឲ្យ​ផ្លាស់​ស្បង់​ចីពរ ហើយ​ដឹក​តាម​រថយន្ត​យក​ទៅ​បាត់ ។ ​ ការចាប់ខ្លួន​នោះ​បាន​បង្ក​ជា​កំហឹង​ដោយ ៣ ថ្ងៃ​ក្រោយមក​ពោលគឺ នៅ​ថ្ងៃ​ទី ២០ កក្ត​ដា ១៩៤២ មហា​បាតុកម្ម​ដ៏​ធំ​មួយ ដែល​មាន​ព្រះសង្ឃ និង​គ្រហស្ថ​រាប់ពាន់​នាក់​ចូលរួម បាន​បះបោរ​ឡើង​ទៅ​ភ្នំពេញ ទាមទារ​ឲ្យមាន​ដោះលែង​ព្រះសង្ឃហែមចៀវ ស្នេហា​ជាតិ ។​​ បារាំង​មិន​ត្រឹមតែ​មិន​ស្តាប់​តាម​ការទាមទារ​នោះទេ គេ​ថែមទាំង​បញ្ជូនព្រះ​អ​ង្គ​ទៅ​កាត់ទោស​នៅ​តុលាការ​ព្រៃនគរ ហើយសំរេច​ក្តី​ឲ្យ​ព្រះអង្គ​ជាប់គុក​អស់ ១ ជីវិត នា​កោះ​ត្រឡាច នៅ​ថ្ងៃ​ទី ២៩ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៤២ ហើយ ១ ឆ្នាំ​ក្រោយមក​ពោល គឺនៅ​ឆ្នាំ ១៩៤៣ ព្រះ​អ​ង្គ​បាន​អនិច្ចធម្ម​ទៅ ។​៙ កុមារ​នៅ​ភូមិ​ដំបូក​មាន​លក្ខណ៍​​ ភូមិ​ដំបូក​មាន​លក្ខណ៍ ដែល​បច្ចុប្បន្ន​ជា​ភូមិ​បែកថ្លាង ឃុំ​ទំ​បន់​ធំ ស្រុក​ពញាឮ ខេត្ត​កណ្តាល គឺជា​ភូមិកំណើត​របស់​ព្រះគ្រូអាចារ្យ​ហែម​ចៀវ ។​​ មាន​មេស្រុក​ហែម ជា​បិតា និង​មាតា​ព្រះនាម​ទីវ កុមារ​ហែម​ចៀវ គឺជា​បុត្រ​ទី ២ ក្នុងចំណោម​កូនប្រុស​ស្រី ៥ រូប : ហែម លី និង​ហែម ហួរ​ប្រុស​, ហែម​សុច និង​ហែម​សាយ ភេទ​ស្រី ។ លោក​ប្រសូត​នៅ​គ្រឹស្តសករាជ ១៨៩៨ បានន័យថា ពេលទទួល​អនិច្ចធម្ម ព្រះអង្គ​ទើប​មាន​ព្រះជន្ម ៤៥ ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណោះ ។​ ​លោតា​ហែម ជា​មេស្រុក​ដំបូក​មាន​លក្ខណ៍ ដែលជា​អ្នក​មាន​មុខមាត់​គួរសម​នៅក្នុង​ភូមិ​​ស្រុក ហេតុនេះ​ទើប​លោក​មានសមត្ថភាព​បញ្ជូន​កុមារ​ហែម​ចៀវ មក​រៀនសូត្រ​នៅ​សំណាក់​ព្រះគ្រូ​សត្ថា​ជួនណាត ។ ពេលនោះ កុមារ​ជនបទ ១ នេះ​ទើបមាន​អាយុ ១២ ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណោះ ។​​ ស្ថិតក្នុង​ភាព​ជា​កូនសិស្សលោក​បាន ៤ ឆ្នាំ ដល់​អាយុ ១៦ ឆ្នាំ ទើប​កុមារ​ហែម​ចៀវ​បាន​បួស​នេន ឬ​បួស​ជា​សាមណេ​ន នៅវត្ត​ឧណ្ណា​លោម ។​ ​ពេល​គំរប់​ព្រះជន្ម ២០ វស្សា ក៏បាន​បួស​ភឹក ឬ​បំពេញ​ឧបសម្បទា​ជា​ភិក្ខុ ក្នុង​ពុទ្ធសិ​មាវត្ត​លង្កា មាន​ព្រះមហា​និមល​ធម្ម ថោង ជា​ព្រះគ្រូ​ឧបជ្ឈ​រាយ៍ និង​ព្រះគ្រូ​បវរ​វិជ្ជា ល្វីឯម ជា​ព្រះ​គ្រូសូត្រ ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ លោក​ជា​កូនសិស្ស​សំណព្វ​របស់សម្តេច​សង្ឃជួនណាត និង​រៀន​ពូកែ​ណាស់ រហូត​ប្រឡង​ជាប់​នាំមុខគេ​ពេល​បញ្ចប់​ការសិក្សា​នៅ​សាលា​បាលី​ជាន់ខ្ពស់ ។​ ​ពេល​ដែល​ព្រះអង្គ​ត្រូវ​បារាំង​ចាប់ខ្លួន​នៅ​ឆ្នាំ ១៩៤២ ព្រះ​គ្រូអាចារ្យ ហែម​ចៀវ មាន​ងារ​ក្នុង​សង្ឃ​ជា​ព្រះ​បា​ឡា​ក់​ឃោសនៈ ។​​ អ្នកស្នេហាជាតិ​រូបនេះ ពេល​ទទួល​អនិច្ចធម្ម​ទៅ ដ៏​សែន​កំសត់​អស្ចារ្យ ។ ផ្នូរ​របស់​ព្រះ​អ​ង្គ​ដែល​មាន​ស្លាក​លេខ ១១១៣ នៅឯ​គុក​កោះ​ត្រឡាច​របស់​អាណានិគម​បារាំង នា​កណ្តាល​មហាសាគរ​លែង​ស្ថិតស្ថេរ​ទៀតហើយ ប៉ុន្តែ​គ្មាន​ខ្មែរ​ណា​ម្នាក់​ភ្លេច​ពី​រឿងរ៉ាវ​ទាំងឡាយ​ខាងលើ​នេះ​ឡើយ ៕ ​

No comments: