ដើមកំណើតរបស់ប្រជាជនខ្មែរ
នៅពេលដែលគេប្រាថ្នាចង់ស្វែងយល់អំពីប្រវត្តិនៃប្រទេសកម្ពុជា ការយល់ដឹងអំពីប្រភពនៃជនជាតិខ្មែរ ជាការចាំបាច់បំផុត ខកខានពុំបាន ។ ដូច្នេះ ទើបបានជាមានសំនួរចោទសួរឡើងថា តើជនជាតិខ្មែរមកពីណា ?
ការធ្វើកំណាយបែបវិទ្យាសាស្ត្រ នៅកោះតាពេជ្រ បារាយណ៍ទឹកថ្លា ខេត្តសៀមរាប (២០០៤)
មានសំនួរមួយលើកឡើងថា តើជនជាតិខ្មែរមកពីណា ហើយការពិតនោះវាស្ថិតនៅត្រង់ណា ? យោងតាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវខាងបុរាណវិទ្យា និងជាតិពន្ធុវិទ្យា ជាពិសេសការសិក្សាអំំពីប្រភេទឈាមអេម៉ូក្លូប៉ីនអឺ (Hemoglobine E) លោកវេជ្ជបណ្ឌិត សារី និង ហ្សក អូលីប៊ីយេ បានបញ្ជាក់ថា ជនជាតិខ្មែរ គឺជារដ្ឋវាសី ឬអ្នកស្រុកអាយដែលបានកើតឡើងនៅលើជ្រោយឥណ្ឌូចិនយើងនេះ ហើយគ្រាន់តែបានទទួលឥទ្ធិពលវប្បធម៌ពីឥណ្ឌាច្រើនជាងចិនតែប៉ុណ្ណោះ នាដើមសតវត្សរ៍ទី១ នៃគ្រិស្តសករាជ ។ ប៉ុន្ដែកន្លងមកជាញឹកញយរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន នៅមានការលើកឡើងពីសំណាក់អ្នកនិពន្ធជំនាន់ចាស់ ថ្នាក់បណ្ឌិតមួយចំនួននៅរាជបណ្ឌិត្យសភាថា ’អម្បូរមន-ខ្មែរ ឬខ្មែរ-មនបានធ្វើដំណើរចាកចេញពីប្រទេសចិន ដែលជាទឹកដីកំណើត ជាពិសេសមកកាន់តំបន់វាលទំនាបនៃទន្លេខៀវយ៉ាងសេគាង ដោយសារការលុកលុយ និងគាបសង្កត់ពីជនជាតិចិន ។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះបានកើតឡើងប្រមាណជា ១.០០០ឆ្នាំមុនគ្រិស្តសរាជ បានបង្ខំឲ្យពួកមន-ខ្មែរទាំងនោះ ធ្វើដំណើរចុះមកភូមិភាគខាងត្បូង ដោយតម្រង់មកទិសខាងលិច ហើយក៏បានមកដល់ និងកាន់កាប់ដែនដីឥណ្ឌា ផ្នែកខាងកើតទៅ” ។
អាវុធថ្ម សម័យនវសិលា ឬថ្មរំលីង សារមន្ទីរស្វាយចេក (ខេត្តឧត្តរមានជ័យ ២០០៧) សព្វថ្ងៃ គេអាចសរុបអំពីលទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវខាងវិទ្យាសាស្ត្រ ទោះបីជាអ្នកស្រាវជ្រាវនៅតែបន្តការជជែកគ្នា ហើយជួនកាលដោយទទឹងទិសក៏ដោយ ក៏ទស្សនទានដែលថា ដែនកំណើតរបស់អម្បូរមន-ខ្មែរ ស្ថិតនៅប្រទេសចិន ឬឥណ្ឌា គឺមិនមានតម្លាភាពមូលដ្ឋានត្រឹមត្រូវ ។ គំនិតនេះចាស់ជរាជ្រុលហួសហេតុ ហើយលើសពីនេះទៀត ពុំមានលក្ខណៈវិទ្យាសាស្ត្ររឹងមាំទេ ។ គឺវាពោរពេញដោយលក្ខណៈជារឿងព្រេងច្រើនជាងការពិត ។
ក្រឡមកពីសំរោងសែន យុគថ្មរំលីង (សារមន្ទីរជាតិភ្នំពេញ) ការធ្វើអន្តោប្រវេសន៍របស់បរទេសទាំងនោះ នៅក្នុងភូមិភាគអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ជាពិសេសនៅរដ្ឋហ្វូណន ឬនគរភ្នំ និងប្រទេស(ភូមា) ដែលមានក្រុងធ្យាវតី វេសាលី និងថាធូនជាដើម ត្រូវបានគូសបញ្ជាក់តាមរយៈកំណត់ហេតុចិន ឬក៏វិស័យបុរាណវិទ្យា ។ ដូចគ្នានេះដែរនៅតំបន់ដែនដីកោះ ដែលរួមមាន ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី និងម៉ាឡេស៊ី ក៏មានការមកដល់នៃអន្តោប្រវេសន៍ ដែលបានអនុវត្តឡើងនៅចុងសម័យបុរេប្រវត្តិសាស្ត្រ និងដើមសម័យប្រវត្តិសាស្ត្រផងដែរ ។ ជាការពិតណាស់ហើយនេះគឺអ្វី ដែលកំណត់ហេតុចិនបានកត់ត្រាទុក ជាលាយលក្ខណ៍អក្សរក្នុងទំព័រប្រវត្តិសាស្ត្រ ។ ដោយសារតែការមកដល់នៃជនជាតិឥណ្ឌា និងការសាបព្រោះវប្បធម៌ឥណ្ឌា បានជាមានការបង្កើតឡើងនូវបណ្តារដ្ឋមួយចំនួននៅដើមសតវត្សទី១នៃ គ្រិស្តសករាជ ដូចដែលយើងបានដឹងរួចមកហើយ ។
អាវុធថ្ម យុគថ្មគ្រួសបំបែក, ម្តុំស្រែស្បូវ រវាងក្រចេះ ស្ទឹងត្រែង (សារមន្ទីរជាតិ ពន្ធវិទ្យា ទួលគោក) ចំណុចទាំងនេះធ្វើឲ្យយើងសន្និដ្ឋានថា ការចូលកាន់តំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ និងនៅលើបណ្តាកោះ ម៉ាឡេស៊ី និងឥណ្ឌូនេស៊ី ឬប៉ូលេណេស៊ីមានទ្រង់ទ្រាយធំ មិនមែនត្រូវបានធ្វើឡើងក្នុងភូមិភាគមួយ ដែលគ្មានមនុស្សដែលជាអ្នកស្រុកដើមរស់នៅនោះទេ ។
ដូច្នោះហើយ ក្នុងករណីនេះយើងអាចបញ្ជាក់ថា មុនការមកតាំងលំនៅក្នុងអតីតកាលប្រទេសកម្ពុជា ឬហ្វូណន ភូមិភាគនេះធ្លាប់មានជនជាតិដើមអម្បូរមន-ខ្មែរ រស់នៅរួចមកហើយ ។ បើនិយាយឲ្យចំទៅ ជនជាតិខ្មែរមានចំណាស់ប្រហាក់ប្រហែលនឹងទឹកដីរបស់ខ្លួន ។ ចំណាស់នៃការតាំងលំនៅស្ថានក្នុងភូមិភាគអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ដោយឡែកនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា និងប្រទេសថៃបច្ចុប្បន្នអាចបញ្ជាក់ តាមឧបករណ៍ប្រើប្រាស់ធ្វើអំពីថ្មបំបែកដែលមានអាយុកាលប្រមាណ ១ លានឆ្នាំមកហើយ ។ ជារួមខ្មែរ និងមនស្ថិតក្នុងអម្បូរតែមួយដូចគ្នានឹងពួកកុលសម្ព័ន្ធខ្ពង់រាប ឬព្រៃភ្នំ បានកើតឡើងនៅលើដីកំណើតរបស់ដូនតាយ៉ាងប្រាកដ ។
ផ្ទុយទៅវិញ កូនចៅរបស់ពួកអន្តោប្រវេសន៍ (ឥណ្ឌា និងចិន) ទាំងឡាយដែលបានរៀបការជាមួយស្ត្រីខ្មែរជាច្រើនជំនាន់ ក៏បានបង្កាត់ពូជក្លាយទៅជាជនជាតិខ្មែរទៅ ដូចដែលលោកទូតចិនឈ្មោះ ជីវតាក្វាន់ បានធ្វើអធិប្បាយនៅឆ្នាំ ១២៩៧ ជាភស្តុតាងស្រាប់ ។
ក្នុងដំណាក់កាលនៃការស្រាវជ្រាវមុនដំបូង លោកឡឺក្លែរ បានមានមតិថា ជនជាតិខ្មែរ គឺជាជនជាតិឥណ្ឌា មានប្រភពចេញពីកាស្មឺមៀរ តែក្រោយមកវិញនៅឆ្នាំ១៩១១ លោកក៏បានជម្រុះចោលគំនិតខុសឆ្គងនោះចោលអស់ទៅ ។
ស្របគ្នានឹងអតីតប្រទេសចម្ប៉ា ភូមា ដែលជារបស់ជនជាតិមន និងម៉ាឡេស៊ីដែរ ការអនុវត្តន៍រចនាសម្ព័ន្ធនយោបាយ វប្បធម៌ សាសនាឥណ្ឌា ដោយជនជាតិខ្មែរ គឺជាមូលហេតុដែលបាននាំឲ្យខ្មែរខ្ចី ឈ្មោះទីក្រុងដ៏ពិសិដ្ឋ ទាំងឡាយនៃប្រទេសឥណ្ឌា ដូចជាពារាណសី តក្កសិលា ឥន្តបត្តបុរី ជាដើម ៘ ដើម្បីតាំងឈ្មោះទីក្រុង ឬព្រះរាជធានីរបស់ខ្លួន ប្រហែលជាដោយសារតែប្រការនេះហើយមើលទៅ ទើបបានជាមានការយល់ច្រឡំថា ជនជាតិខ្មែរ ជាជនជាតិឥណ្ឌាទី២។
ការធ្វើកំណាយបែបវិទ្យាសាស្ត្រ នៅទួលវត្តគំនូរ ស្រុកអង្គរបុរី ខេត្តតាកែវ (២០០៣)
ចំពោះការបែងចែកអម្បូរ ដែលវាគួបផ្សំទៅនឹងលក្ខណៈកំណត់រូបរាងកាយ ពណ៌សម្បុរ ទំនៀមទម្លាប់ផងនោះ លុះត្រាតែជនជាតិចិន ឬឥណ្ឌា មានប្រភេទឈាមដូចគ្នាខ្មែរ ទើបយើងអាចរកឃើញជាក់ស្តែងនូវប្រភពពូជសាសន៍តែមួយបាន ។ ផ្ទុយទៅវិញ ការសម្គាល់តែភិនភាគខាងក្រៅ តាមដូចករណីកម្ចីខាងភាសារវាងថៃ និងខ្មែរ មិនអាចផ្តល់នូវលទ្ធផលត្រឹមត្រូវទេ ។ ជនជាតិឥណ្ឌា និងចិន មិនមានប្រភេទឈាមដូចប្រភេទឈាមខ្មែរ និងមនទេ គឺអេម៉ូក្លូប៉ីនអឺ ដែលជាកត្តាកំណត់អម្បូររបស់មនុស្សលើសកលលោកយើងនេះ ដែលមានច្រើនអម្បូរឬប្រភេទណាស់ ។
បន្ទាបប់ពីការពិនិត្យត្រួសៗ លើធាតុសំខាន់ៗ នៃបុរាណវិទ្យា ជាតិពន្ធុវិទ្យា និងភាសាសាស្ត្រ យើងអាចសន្និដ្ឋានបានថា ’ខ្មែរមិនមែនមានប្រភពចេញពីប្រទេសចិន ឬឥណ្ឌានោះទេ ។ តែផ្ទុយទៅវិញខ្មែរមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងជិតស្និទ្ធខាងពូជសាសន៍ជាមួយ មនុស្សទាំងឡាយនៅតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ដែនដីកោះទៅវិញ” ។
មានន័យថា ជនជាតិខ្មែរ ដែលបានកកើតឡើងនៅលើទឹកដីដូនតារបស់ខ្លួន មិនបានធ្វើចលនាបន្លាស់ទីកនែងទ្រង់ទ្រាយធំៗម្តងណាឡើយ គឺគ្រាន់តែមានទំនាក់ទំនងវប្បធម៌នឹងជនជាតិឥណ្ឌា និងចិន ដែលបានមកកាន់លំនៅស្ថានរបស់ខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ ។ គំនិតដែលថា ជនជាតិខ្មែរ បានចូលមកកាន់ប្រទេសកម្ពុជាដំបូងគឺហ្វូណន(នគរភ្នំ) តាមទ្រឹស្តីរបស់អ្នកនិពន្ធមួយចំនួនខាងលើ គឺជាការប្រាសចាកការពិត ។ ប៉ុន្តែទោះជាមានករណីខុសឆ្គងនេះក្តី ក៏គ្មាននរណាមួយហ៊ានបដិសេធពីឥទ្ធិពលវប្បធម៌ឥណ្ឌាលើអម្បូរមន- ខ្មែរ នោះទេ ដែលបានធ្វើឲ្យមានការលេចធោ្លរឡើងនូវរដ្ឋខ្មែរ និងរដ្ឋមនដំបូងនាសម័យប្រវត្តិសាស្ត្រ ។ សរុបមកផ្ទុយពីទស្សនៈរបស់អ្នកនិពន្ធមួយចំនួននាជំនាន់ដើមដូចជា ឈឹមក្រសេម, ពិយែរ៍, ឡូទី, អៃម៉ូនីយេ និងហ្គូរូជាដើម យើងឯកភាពនឹងលោក ម៉ូរីស គ្លែស្ស៍ ដែលបានយល់ឃើញថា ‹មិនមែនទាល់តែសោះ ដូចអ្នកខ្លះយល់នោះទេថា ខ្មែរជាប្រជាជនមួយ ដែលមានដើមកំណើតជាឥណ្ឌាសុទ្ធសាធ ដែលក្រោយពីបានជន្លៀសខ្លួន បានមកតាំងទីលំនៅដ្ឋាន នៅក្នុងតំបន់មួយគ្មានមនុស្ស ឬក៏បានកំចាត់ពួកអ្នកស្រុកអាយ ដោយសារការសម្លាប់រង្គាល និងការនិរទេសទាំងហ្វូង ។ ប្រជាជនខ្មែរ គឺជាអ្នកស្រុកដើមទទួលឥទ្ធិពលឥណ្ឌា› ៕ (ម.ត្រាណេ)ដកស្រង់ពី ECN
No comments:
Post a Comment